Verheugen

Dat ik bloed heb laten prikken om te kijken of ik misschien een glutenallergie heb, en dat ik nu ergens hoop die ook echt te hebben omdat het zo lekker veel zou verklaren. Maar het is natuurlijk ook gewoon een ziekte, en vervolgens een heleboel gedoe omdat je dan moet zorgen dat je écht geen gluten binnenkrijgt. Dus dat ik me er van mezelf niet al te veel op mag verheugen.

Planningen

Dat ik vannacht weer eens wakker lag door allerlei omstandigheden (last van mijn rug, een loeiende kat en gepieker) en daar vanochtend flink de pest over in had, want ik was júist vroeg naar bed gegaan zodat ik vandaag veel zou kunnen doen. Dat ik hier verslag van deed aan mijn vriend en dat hij toen zei: Je verziekt je leven met je eigen planningen. Dat ik toen dacht: ja, dat vat de boel wel zo’n beetje samen.

Citaat

Dat ik een telefoongesprek had met de uitgever en er toen iets gênants gebeurde. Ze haalde een bepaald citaat aan, en ik dacht: dat ken ik ergens van! Dus zoiets zei ik toen ook, blij verrast, want ik ken altijd minder boeken dan andere mensen denken. Maar dat ik toen ineens besefte dat het uit mijn eigen boek kwam. Dat zij gelukkig gewoon door bleef praten, waardoor ik kon doen alsof mijn reactie volkomen logisch was geweest. Maar dat het me toch nog dwarszit. Dat ik ook precies weet wat ik eigenlijk had willen doen: zeggen ‘haha dat is uit mijn éigen boek natuurlijk!’. Of die ‘haha’ nou gemeend is of niet, het zou echt het beste zijn geweest. Maar om er nu nog een mail aan te wijden, dat gaat echt veel te ver. Het momentum van het oplossen is voorbij, ik zal ermee moeten leren leven.