Dat ik het zo druk heb deze week dat ik niet eens de tijd neem om even rustig te plassen. Als ik bijna klaar ben, begin ik maar vast met afvegen, dat voelt efficiënt. Maar dat heeft natuurlijk geen zin, want met de druppels die daarna komen zul je ook weer wat moeten. Toch voelt niks doen en louter afwachten écht zonde van mijn tijd. Dan liever een keertje extra vegen.
top of page
%20Anne%20van%20Zantwijk_header.jpg)
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat ik de zondag een lastige dag vind. Het is de dag van de mogelijkheden, zeg ik altijd (nee hoor, dat zeg ik nu voor het eerst). En ik ben niet zo goed met mogelijkheden. Er zijn simpelweg te veel opties. Ik zou me zeer nuttig kunnen maken in huis, ik zou toch nog iets voor werk kunnen doen en er is altijd nog de aangifte inkomstenbelasting. De hele dag moet ik dat allemaal tegen elkaar afwegen. Dan kijk ik een half uurtje een serie en dient de vraag zich daarna opnieuw aan. Tegen de tijd dat het avond is ga ik mijn hele leven proberen te overzien en lijkt alles nét mis te zijn. De dag van de mogelijkheden verandert zo steevast in de dag van de problemen.
Dat er allemaal klusjes in huis zijn waarvan ik wil dat mijn vriend ze doet, omdat ik ze niet kan. Voornamelijk dingen met boren en schroeven en pluggen. Dat ik die een beetje in de tijd moet verspreiden qua opnoemen omdat hij niet door mag hebben dat hij steeds aan het werk wordt gezet. Ik mag ook niet zeggen dat hij het ‘moet’ doen, ik mag het slechts suggereren. Anders gaat hij in de contramine.
bottom of page