Gaar

Dat ik gisteravond vrij was, en de avond nogal positief begon. Ik ging met een wijntje in de tuin zitten en las een boek. Dat ik ook wat mensen probeerde te bellen. Dat die helaas niet opnamen. Dat ik toen binnen een serie ging kijken, er was nog weinig aan de hand. Maar dat het toen 9 uur was en ik wel uitge-avond was. Dat ik daardoor ging piekeren over mijn leven, of eigenlijk vooral over het feit dat ik niet eens gewoon van een vrije avond kan genieten. Dat mijn vriend en ik toen een spelletje gingen doen en ik iets doms deed. Dat toen de rapen helemaal gaar waren.

Dat ik blij ben dat ik de komende tijd weer gewoon verplichtingen heb in de avond.

Ziek zijn

Dat ik ziek ben en daar totaal niet mee om kan gaan. Dat ik de neiging heb om de hele dag heel hard te zuchten, om aan de wereld (god?) te laten merken dat ik in nood ben en dat ik het daar niet mee eens ben. Dat ik ook altijd probeer te begrijpen wat ik precies heb, zodat ik het verloop ervan kan inplannen. Maar dat dat eigenlijk nooit lukt.

Dat ik dan wel eens denk: Ik doe het niet goed, dat ziek zijn. Ik moet daar beter in worden. Maar dat het eigenlijk ook weer niet zoveel uitmaakt. Je verspeelt die tijd toch, dus het maakt helemaal niet uit of je het ondertussen accepteert of je ertegen verzet. Accepteren is ook niet per se leuker, want dan heb je daarna écht niks meer te doen.