Dat mijn nieuwe telefoon binnen was gekomen en ik daar heel chagrijnig van werd. Hij lag al een tijdje op mijn bureau, maar ik had geen zin om de boel over te zetten. Dat het ook niet meeviel toen ik het eenmaal besloot te doen. Op zich ging alles automatisch, behalve een stuk of 17 uitzonderingen met wachtwoorden en dergelijke. Dat me dat veel tijd kostte die ik voor mijn gevoel niet had. Dat ik eigenlijk wilde dat mijn vriend het voor mij zou regelen, maar ik daar geen goede argumenten voor had.
top of page
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat ik me ineens kwaad maakte over het feit dat je als vrouw niet zomaar ’s avonds door het donker kunt fietsen. Dat ik daarom de auto pakte naar een voorstelling in Amersfoort, maar daar nogal veel parkeergeld aan kwijt was. Dat ik dat bedrag toen bij iemand wilde declareren, maar niet goed wist bij wie.
Dat ik niet weet hoe ik de zomer in moet delen. Ergens zit er in mij een groot verlangen naar helemaal niks plannen. Maar in mij weet ook iets dat ik daar vervolgens niet mee om kan gaan, en dan juist minder productief word. Dat het denk ik mijn eigen oordeel daarover is; je zou dit geweldig moeten vinden. De persoon die ik zou willen zijn vind het héérlijk om twee maanden thuis te zitten zonder planning. Toch gedijt in de praktijk bijna iedereen volgens mij het beste bij structuur. Als daar zo nu en dan weer eens een wetenschappelijk onderzoek over verschijnt, helpt dat altijd wel. Het ligt blijkbaar aan mijn homo sapiensschap, niet aan mijn gebrek aan karakter.
bottom of page