Existentiële vragen

Dat ik, als mijn vriend en ik meer dingen samen doen, minder existentiële vragen heb. ‘Is dit het nou?’ werpt zich dan beduidend minder vaak op dan wanneer ik me alleen probeer te vermaken. Op zich kan ik het me dan alsnog wel afvragen, maar het lijkt er minder toe te doen. Of dit het nou is of niet, wij hebben het samen leuk.

Hè?

Dat mijn leven er echt beter op is geworden sinds ik de sneltoets voor het accent in ‘hè’ ontdekt heb. Ik kan mijn verbazing nu veel makkelijker kwijt.

Diersoort

Dat ik de trap ging schilderen, en daarom de oude trapmatjes verwijderde. Dat ik ze net weg wilde gooien toen ik me realiseerde dat onze kat daar altijd zo graag haar nagels aan krabt, en ik dat misschien wel uit zou kunnen buiten. Dat ik er toen een paar op de krabpaal plakte met dubbelzijdig tape, in de hoop dat ze onze nieuwe trapmatjes straks met rust zou laten en deze zou gebruiken. Dat ik vervolgens besloot af te wachten tot ze ze zelf ontdekte, want als ik haar op iets nieuws zet werkt dat meestal averechts. Ze houdt er namelijk niet van om opgetild worden, dus dan associeert ze het matje daarna louter met ellende.

Maar dat ik dat afwachten vervolgens toch niet volhield. Dus pakte ik haar op en zette ik haar op zo’n matje. Dat ze er toen inderdaad snel weer af sprong, maar niet nadat ze eerst even haar nagels aan het matje had gescherpt. Dat dat voelde als een overwinning op de hele kat als diersoort.