Twijfel

Dat ik met de hond op de hei liep, en er toen een enorme berg verse paardenstront lag. Dat hij erop af liep en ik in paniek ‘nee, niet doen!’ riep, want ik was bang dat hij ervan zou gaan eten. Dat doet hij wel eens. Maar dat hij er toen eroverheen begon te plassen, blijkbaar was dat waar hij vandaag behoefte aan had.

Dat ik dat totaal niet herkende, de fascinatie voor paardenstront niet, maar vooral ook niet de twijfel. Er is geen enkel product waarbij ík denk: zal ik het opeten of eroverheen pissen?

Stationsklok

Dat er bij mij in de buurt een bedrijf zit dat iets met klokken doet. Om dat te illustreren, staat er in de tuin een paal met daaraan een heel grote stationsklok. Die man heeft ook een stationsklok op het dak van zijn auto (ik ga ervan uit dat het een man is en dat hij hier ook regelmatig ruzie over heeft met zijn vrouw, die zo die auto eigenlijk niet in wil). Dat ik hem laatst weer zag rijden en het er zo armoeiig uit vond zien, het is ook helemaal geen mooie klok. Ineens besefte ik dat het ook een hoop extra benzine kost, zo’n ding op het dak, zou hij dat er eigenlijk wel uithalen? Die klok in de tuin lijkt me wat dat betreft lucratiever, of zou je daar ook voor moeten betalen? Het zal je sowieso het contact met je buren kosten.

Drastisch

Dat ik ’s ochtends vroeg een afspraak had bij een nieuwe psycholoog. Dat ik mijn wekker op zich op tijd had gezet, maar op mijn telefoon zag dat er een enorme file stond. Dat ik toen halsoverkop van huis vertrok om daar in te gaan staan (in de hoop dat dat toch juist zou helpen om op tijd te komen). Dat ik daardoor mijn thee niet eens op kon drinken. Ik trok ook mijn kapotte regenjas aan want die hing het meest vooraan, ik had de dag ervoor pas ontdekt dat hij stuk was en nog geen tijd gehad om daar iets mee te doen (repareren dan wel weggooien).

Dat ik van tevoren wel dacht: een psycholoog let vast op zulke dingen, een onverzorgd uiterlijk is een teken dat je jezelf verwaarloost en dan ben ik er volgens haar ernstig aan toe. En ik had ook mijn haren niet gewassen, juist door die vroegte dus wellicht zag ze ook nog vet haar. Nu krijg ik misschien onterecht een hele hoge dosering medicatie, dacht ik toen.

Maar het alternatief was te laat komen, en dan zou ze wellicht denken dat ik een chaotisch iemand ben en me helemaal het verkeerde middel voorschrijven. Dat ik toen toch maar voor verwaarlozing koos, omdat ik gokte dat de gevolgen daarvan minder drastisch zouden zijn.