Dat het stormde en ik niet wist hoe ik daar op de fiets mee om moest gaan. Dat ik ‘voorzichtig’ scheen te moeten rijden, maar volgens mij ben je veel vatbaarder voor wind als je langzaam rijdt dan als je snel rijdt. Maar vallen kun je dan weer beter vanuit een langzaamrijdende positie doen.
top of page
%20Anne%20van%20Zantwijk_header.jpg)
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat onze oude kat op steeds meer manieren gaat miauwen om aandacht te trekken. Er zit de laatste week ineens een extra klank bij die klinkt alsof ze krols is of een mensenbaby. Het klinkt ook alsof er problemen zijn vind ik, alsof ik moet komen checken of ze niet aan het overlijden is. Terwijl haar komen aaien toch iets leuks is, ze stelt me verkeerd af door zo te mauwen, ze kan me beter enthousiasmeren.
Ik weet ook niet waarom er nu ineens klanken bij komen. Zijn haar stembanden kapot? Of had ze deze klankkleur altijd al in huis maar besluit ze hem na 15 jaar pas in te zetten? Dat de aandacht steeds urgenter voor haar wordt, omdat ze niet zo lang meer heeft. En dat ze hem bewaarde omdat ze dat al die tijd al wist.
Dat de mensen op station Groningen nooit haast hebben met uitstappen. Ze lijken te denken: we hebben toch al helemaal de tijd genomen om hierheen te gaan, dan maken die twee minuten ook niet meer uit. Dat het vertragend en verkoelend werkt om naar die stad te gaan. Toen ik er woonde stoorde het me dat mijn moeder als ze langskwam altijd zei dat het er zo koud was, ‘veel kouder dan bij ons’. Ik dacht dat je die paar graden verschil niet kan voelen en dat ze het zich inbeeldde. Maar tegenwoordig vind ik het er ook koud. Alsof bij ons de lente al bijna begint en ze daar in Groningen nog niets vanaf weten. Alsof zulke informatie bij hen even weinig haast heeft als de reizigers met uitstappen.
En de Amsterdammers maar haasten. Ze hoeven meestal al zo kort te reizen maar proberen toch nog elke minuut winst te pakken. Een Amsterdammer die het koud heeft, heeft volgens mij al helemaal haast. Maar de Groningers hebben het beter begrepen: vertragen en de kou accepteren. En tegen elkaar zeggen dat het er heus niet echt kouder is dan in de rest van Nederland.
bottom of page