Dat we een huis in Leersum gingen bezichtigen, maar het enorm tegenviel. Op de plaatjes was het een schattig oud huis, maar het bleek in een heel gewone wijk te liggen met allemaal saaie huizen eromheen en vermoedelijk ook veel kinderen (zie de speeltuin voor de deur). En die christelijke basisschool op de hoek hielp ook niet mee. Dat ik nu zelfs helemaal niet meer in Leersum wil wonen, ik ben er klaar mee.
top of page
%20Anne%20van%20Zantwijk_header.jpg)
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat ik laatst bijna flauw was gevallen in de trein. Of eigenlijk gebeurde het al op het perron. Ineens voelde ik dat alles wat je ‘leven’ zou kunnen noemen, op het punt stond uit mijn lichaam weg te trekken.
Dat ik niet begreep waarom ik dat had, en vooral ook niet waarom juist toen. Ik had net een heel stuk van het theater naar het station gelopen, en toen was er niks aan de hand geweest. Dat ik vind dat dat eerder beloond had moeten worden met extra leven.
Dat ik maandagavond somber was en niet goed begreep waarom. Dat ik het volgens mijn vriend niet moest willen verklaren, maar het voor mij toch als een onopgeloste quizvraag voelde. Er was objectief gezien namelijk heel weinig aan de hand. En toch voelde ik me rot. Ga er maar aan staan.
bottom of page