Onderhuids

Dat er in Parijs zoveel daklozen waren. ‘Zwervers’ is een te groot woord, want ze zwierven niet rond. Ze zaten of lagen vooral. Dat er allemaal kleine tentjes langs de Seine stonden die naar pis roken, waar ze al dan niet in lagen. De tentjes oogden vol, dat kan met mens zijn geweest maar ook met spullen.

Dat het me toch ineens een raadsel was waarom er in Nederland zo weinig gezworven wordt. Doen we iets goed? Dat dat het wel weer niet zal zijn. Dat we later we wel weer zullen moeten concluderen dat de problemen bij ons meer onderhuids zaten, en in feite juist erger waren. Dat we zwervers op straat dan als een stap vooruit gaan beschouwen; dan is het probleem in elk geval in kaart.

Rustiger tijden

Dat ik het zo druk heb. Dat ik daardoor geen energie heb om te beginnen met wat ik zou moeten doen. Dat het allemaal weer helemaal mis voelt qua planning. En dat ik snak naar rustiger tijden, maar juist ook weer niet. Ik anti-snak er zelfs naar, op een bepaalde manier.

Voorpret

Dat ik voordat ik op vakantie ga altijd kijk wat voor weer het op mijn bestemming wordt. Dat dat in het begin vaak nog niet lukt, want de voorspellingen gaan maar tot 14 dagen vooruit. Maar dan krijg ik toch alvast een idee, het hoort echt bij de voorpret. En zodra mijn data er eenmaal bij staan, neemt de voorpret alleen maar toe. We gaan écht al bijna, denk ik dan.

Maar dat de keerzijde van deze blijdschap is dat ik op dag één van de vakantie alweer kan zien wat voor weer het daarna thuis zal zijn.