Oneerlijk

Dat ik het naast vies, ook heel oneerlijk vond dat er een wormpje in de bloem zat. Ik zag ‘m ineens liggen in de zeef. Pakte ik mijn vrije dag net zo goed op door van lieverlee dan maar een taart te bakken, word ik vervolgens zó behandeld.

Existentiële vragen

Dat ik, als mijn vriend en ik meer dingen samen doen, minder existentiële vragen heb. ‘Is dit het nou?’ werpt zich dan beduidend minder vaak op dan wanneer ik me alleen probeer te vermaken. Op zich kan ik het me dan alsnog wel afvragen, maar het lijkt er minder toe te doen. Of dit het nou is of niet, wij hebben het samen leuk.

Schoenmaker

Dat ik gisteren op straat liep en onze schoenmaker tegenkwam. Nu klinkt het alsof ik heel vaak schoenen laat maken, dat valt mee hoor, maar ik koop er ook wel eens veters en laat er sleutels bijmaken. Dat ik me toen ineens wel afvroeg hoe dat verband tussen schoenen en sleutels eigenlijk is ontstaan. Waarom worden die twee zeer verschillende dingen door dezelfde persoon uitgevoerd? Is dat omdat je het allebei nodig hebt met weggaan. Shit, mijn schoen is lek én ik heb geen extra sleutel. En dat je dan maar naar één iemand hoeft. Of heeft het met de apparatuur te maken, dat hij die machine toch in huis heeft voor de schoenen, en die sleutels er dan ook maar bij doet. Terwijl zijn passie duidelijk bij de schoenen ligt. Dat hij dan ook elke keer baalt als hij mensen zonder tas de winkel in ziet komen, omdat hij weet dat het dan zeer waarschijnlijk een gevalletje sleutel is. De kans dat ze hun schoenen daar ter plekke uittrekken en op sokken naar huis gaan, is natuurlijk nihil.