Stront

Dat ik de hond aan het uitlaten was en daarom een poepzakje uit mijn zak pakte, en toen een deel van een woord op het zakje zag staan, namelijk ‘stron’. Dat ik toen heel even dacht dat er ‘stront’ op stond. Maar het bleek ‘strong’ te zijn.

Dat ik niet precies weet waarom, maar toch denk dat de wereld mooier zou zijn als er wel ‘stront’ op poepzakjes staat.

Pepertje

Dat ik met iemand buiten bij een koffietentje zat. We hadden een hele tafel met bijbehorende bank voor onszelf. Het enige probleem was dat er recht voor mijn neus een klein rood velletje van een pepertje op de tafel zat geplakt, zo’n klein vierkantje van iemand die de peper echt fijn heeft gesneden. Dat vond ik vies, ik wist ook niet of het uit iemands mond was gevallen of van iemands bord. Dat ik niet recht achter het pepertje wilde blijven zitten, uit angst dat ik er dan een keer per ongeluk mijn ellebogen in zou zetten. Daarom besloot ik wat meer opzij te schuiven op de bank, maar toen zat ik nogal raar ver weg van mijn gesprekspartner. Even overwoog ik nog er een tandenstoker aan op te offeren, dan kon ik het velletje wegkrabben. Maar dat vond ik zonde van de tandenstoker en ook niet mijn taak.

Dat mijn gesprekspartner op een gegeven moment vroeg wat er aan de hand was en ik het toen kon uitleggen. Dat ze het ook nog begreep, en het pepertje daarna niet meer tussen ons in stond hoewel het er nog wel lag.

Hannah’s House

Dat Dr. Phil aan het eind van de show altijd alle problemen van zijn gasten oplost. Niet zelf, maar dan haalt hij er gewoon een expert bij die eerder echt enorm goede resultaten heeft geboekt met zijn of haar instelling, waardoor je als kijker voelt: Dit gaat sowieso goedkomen. Het fijnst vind ik het als hij zegt: Je mag naar Hannah’s House.

Dat ik daar dan ook altijd zo graag heen wil.