top of page
Brandnetels (c) Anne van Zantwijk_header.jpg

Hoge verwachtingen

Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.

Dat we op vakantie ineens ontdekten dat onze hond enorm doof blijkt te zijn. Ofwel hij is heel snel van horen naar doof gegaan, ofwel we hebben heel lang niet doorgehad dat dit gaande was. Dat we nu steeds van dichtbij heel hard tegen hem moeten schreeuwen, op tien centimeter afstand van zijn hoofd: ‘HEE, KOM JE?!’ En dan nog kijkt hij verdwaasd de andere kant op, omdat hij geen idee heeft waar het geluid vandaan komt.

Dat het raar voelt om van zo dichtbij tegen een hond schreeuwen die niks verkeerd doet. Wat zullen andere mensen wel niet van ons denken? Dat we hoognodig op vakantie moeten misschien, maar dat waren we al.

Dat we op vakantie waren en boodschappen gingen doen op de zaterdag voor Pinksteren. In Frankrijk zijn de winkels dan ook echt dicht, daar piept geen Albert Heijn doorheen. Dat we veel moesten halen omdat we dus pas dinsdag weer naar de winkel zouden kunnen. Dat ik toen voor de grap tegen mijn vriend zei: ‘En dan gaan we daarna donderdag weer, en dan zaterdag, laten we alvast even een boodschappenplanning maken voor de hele vakantie.’

Dat mijn vriend daar helemaal niet om moest lachen, omdat hij niet doorhad dat het een grapje was. Dat ik toen toch geschokt was over mezelf, blijkbaar kom ik door het jaar heen zo over dat hij geloofde dat ik dit had kunnen menen.

Dat ik aan het vogelen was met mijn verrekijker en mijn vogelboek, en me toen ineens afvroeg wat hippe mensen eigenlijk op vakantie doen. Zij zullen wel naar steden moeten, of naar natuur waar je mee aan kunt komen (natuur die verder reikt dan een groene specht). Maar in die steden, moeten zij daar dan ook weer winkelen en andere dure dingen doen? En steeds inchecken in hotels? Maar wat als ze eenmaal zijn ingecheckt, wat doen ze dan? Ik zie ze daar al op bed liggen, zo zonder vogelboek.

bottom of page