Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat er zo goed op ons huis werd gepast tijdens de vakantie. Dat ik daardoor heel ontspannen weg kon zijn, voor mijn doen dan. Ik maakte me amper zorgen over de katten. Nu ik terug ben is er wel eentje schor. Dat ik me daar wel zorgen over maak, maar dat ik het maar niet ga googelen om verdere escalatie van die zorgen te voorkomen.
Dat ik het niet wist, dat katten ook schor kunnen zijn.
Dat het gisteren gelukkig goed ging met mijn dag en de tijd. Ik was lekker aan het schrijven, zij het niet lang. Ik ging naar de hondencursus alwaar ik indirect veren toebedeeld kreeg voor in de reet van mijn hond. Ik stopte lekker op tijd met werken en rommelde nog wat in de tuin. Maar dat de avond toen nog moest komen, en ik het ineens weer allemaal niet wist. Dat mijn vriend toen wilde wandelen. Dat ik dat eigenlijk niet wilde, maar besloot toch mee te gaan. En dat hielp natuurlijk.
Dat ik dat zo volwassen van mezelf vond, dat ik toch ging.
Dat ik ineens een enorme krab of kreeft zag op de parkeerplaats hier in het dorp. Dat ik me toen afvroeg of het een krab was of een kreeft. Dat ik toen ging googelen op ‘krab/kreeft Utrechtse Heuvelrug’, maar dat er toen alleen maar restaurants tevoorschijn kwamen. Dat dat blijkbaar het lot is van de krab/kreeft.