Terugslapen

Dat ik tegenwoordig elke nacht een tijdje wakker lig, meestal rond een uur of vier. Vaak krijg ik dan ideeën, dus die schrijf ik dan maar op. Meestal ga ik daar zelfs bij in bad, om mijn vriend niet te veel te storen in zijn slaap. Daarna slaap ik dan wel weer, maar vervolgens ben ik ook nog vroeg wakker en heb ik dus kort geslapen. Overdag is er dan altijd wel een moment dat ik me slaperig voel. Soms geef ik daaraan toe en doe ik een dutje. Maar ik kan me er wel druk om maken: het is toch niet normaal om op mijn leeftijd steeds overdag te moeten slapen?

Dat mijn vriend toen zei: ja, maar eigenlijk heb je vannacht een omgekeerd dutje gedaan. Dan mag je overdag terugslapen.

Quarantainetip

Dat ik inmiddels geen wc-papiergrap meer kan hóren. Waarschijnlijk heb ik een overload aan comedians op mijn tijdlijn, en is het voor andere mensen die er maar een paar volgen wel een leuke onderbreking van het thuis-lummelen. Volgens mij zou iedereen best een keer een pauze van zijn eigen tijdlijn kunnen gebruiken. Laatst keek ik toevallig even op die van mijn vriend mee, en dat was geweldig: hij had heel andere mensen! Wel vervelende ook, maar toch anders. Zij deden niet lollig maar waren juist boos over van alles, en erg klimaatgericht. Het was alsof ik binnen Facebook even op vakantie was. Dat is wel echt een tip in quarantainetijd: een tripje naar de tijdlijn van je partner.

On-eenzaam

Dat ik me tijdens het schrijven nooit eerder zo on-eenzaam heb gevoeld als nu. Normaal voelt het alsof ik mezelf straf. Iedereen zit dan op zijn sociale werk, en ik zit hier in mijn zelfopgelegde schrijfisolement. Maar nu iedereen thuiszit, is dat een wereld van verschil.

Blijkbaar is het niet het alleen schrijven dat me normaal zo zwaar valt, maar het feit dat de rest van de wereld het ondertussen wel naar zijn zin heeft.