Psychologie Magazine

Dat ik van mezelf altijd alle artikelen moet lezen in Psychologie Magazine maar daar vaak helemaal geen zin in heb dus dan liever iets anders ga doen. Daardoor hopen de Psychologie Magazines steeds meer op, totdat ik op het punt kom dat ik tegen mezelf zeg: weggooien is ook zonde, lees dan maar gewoon de artikelen die je leuk vindt. Dat ik nu niet hoef te lezen hoe je weerbaarder wordt maar wel mag lezen hoe het met Birgit Schuurman gaat.

Lapje

Dat ik vannacht in bed mijn sokken uitdeed, maar ze er niet uit gooide zoals normaal. Ik liet ze onderin liggen en hield ze vast met mijn voeten. Dat dat me ineens deed denken aan dat sommige kinderen vroeger een lapje hadden, geen knuffel maar een lapje. Ik had alleen knuffels, ik had zelfs een heel knuffelmuseum als ik ze allemaal bij elkaar zette, maar een lapje heb ik nooit gehad. Het lapje had geen naam, maar het moest wel precies dat lapje zijn. En het enige wat ze er eigenlijk mee deden, was het in hun hand geklemd houden tijdens het duimen. Dan deed het me altijd aan een zakdoek denken, alsof ze het daarom alvast bij hun neus in de buurt hielden. Maar ik voelde toen ook al wel aan dat ik dat beter niet kon zeggen. Hadden die ouders geen geld voor knuffels? Of leken hun kinderen op katten, waren ze blijer met papa’s zakdoek dan met duur gekocht speelgoed, zoals katten liever een elastiekje hebben dan een stoffen muis met veren?

Ik heb het lapje nooit begrepen, totdat ik vannacht mijn sokken zo lekker vast had met mijn tenen.

Overbodige ballen

Dat we moesten tennissen en na het inslaan niet alle ballen nodig hadden. Dat de man waartegen we speelden toen helemaal naar de achterwand liep om de overbodige ballen daar neer te leggen. Hij deed dat heel rustig, zodat ze niet terugrolden. Het leek ook of hij ze zo positioneerde dat hij bij elke bal aanvoelde of hij in het groepje wou of liever los. Uiteindelijk lagen ze allemaal goed en konden we beginnen.