Dat ik soms als ik geen zin heb om op te treden mezelf beloon door Google Maps alvast op ‘Thuis’ in te stellen. Dan voelt het toch alsof ik daar al een klein beetje naar op weg ben, ik ga via het podium naar huis.
top of page
%20Anne%20van%20Zantwijk_header.jpg)
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat mijn hond het matje zo leuk vindt waarop ik wel eens oefeningen voor mij rug doe. Hij komt dan zowel knuffelen als spelen, en hij doet downward facing dog even voor. Vandaag kwam hij daarna ook nog zijn knuffel verslinden en hij had ergens een kattenbrokje gevonden en daar ging hij toen tegen vechten. Dat het daardoor een knuffel-vecht-yogasessie werd en ik dat stukken beter vond dan alleen oefeningen.
Dat ik niet alleen warme gevoelens heb bij onze auto, maar ook bij bepaalde wegen. Het warmst zijn mijn gevoelens voor afrit 33. Als ik op de weg rijd waar afrit 33 deel van uitmaakt, is het eigenlijk al goed. Maar het feit dat ik bijna naar de weg ga waar afrit 33 zich op bevindt is dan weer niet voldoende, het moet wel echt die weg zelf zijn. Ik weet niet hoe hij heet, alleen dat ik er met mijn navigatie uiteindelijk altijd weer op terechtkom.
En dat ik dan thuiskom en het licht nog aan is, mijn vriend nog wakker en de hond blij. En dat de kat dan zodra ik naar bed ga ook nog in het holletje van mijn knieën komt liggen, omdat die ook wel snapt dat dat allemaal bij afrit 33 hoort.
bottom of page