Styliste II

Dat ik bij een styliste in de stoel zat en zij ondertussen over andere, bekendere Nederlanders begon en dat het daar zo gezellig mee was geweest. Ze vertelde me de verhalen na die ze van hen te horen had gekregen, en zei er steeds bij dat ze zó gelachen hadden. Ze begon nu bijna weer, zo leuk was het geweest.

In diezelfde week was ik ook bij een theater waar de mensen van de organisatie zeiden: vorige week was Brigitte Kaandorp hier, en dat was echt hartstikke gezellig, ook na de show.

Dat ik me toen in elk geval niet meer druk maakte over het optreden zelf.

Radio

Dat ik als ik in Frankrijk ben altijd zo graag Frans wil praten. Dat ik op een gegeven moment in een kledingwinkel was en de verkoper vroeg of ik Frans sprak. Dat ik toen ‘un peu’ zei. Dat hij daarna niet op Engels overging maar aan mij vroeg wat ik liever wilde, Frans of Engels praten. Dat ik toen natuurlijk ‘le Français’ koos. Dat hij daarna heel veel ging praten en ik daar af en toe wat woorden van verstond. Dat ik het hele verschijnsel van een man met zoveel tekst sowieso al fascinerend vond. Ik had hem wel mee naar huis willen nemen, hij was beter dan de radio.

Binnen mogen zitten

Dat ik altijd dacht heel streng te zijn voor mezelf maar dat het me met dit mooie weer toch meevalt. Ik mag dan namelijk gewoon binnen zitten van mezelf, ik hoef niet alles uit het mooie weer te halen. Ik hoef niet op de grond in parken. Ik hoef niks in te slaan voor barbecues, ik mag gewoon koken wat ik toch al in huis had.

Laatst had ik het heel even, toen vond ik ineens dat ik buiten moest ontbijten. Maar toen ik daar zat, miste ik de tv en heb ik de hele boel weer naar binnen verhuisd. Daar konden de boter, de hagelslag en ik weer stollen. Met de tv erbij.