Dat de wc beneden doorloopt, en het me lukte om me daar heel lang niet aan te storen, maar nu zijn we dat punt toch wel voorbij. Toch heeft het weinig zin om me te ergeren, want ik ga het zelf niet oplossen en mijn vriend is een week weg. Toen ging ik iets printen en stond de printer boven nog even na te loeien terwijl het blaadje er al lang uit was gekomen. Dat vond ik wel wat overdreven, zeker aangezien hij even lang naloeit bij 1 printje als bij 100, maar ik begreep het wel. Hij moet gewoon even bijkomen na elke activiteit. Net als de wc.
top of page
%20Anne%20van%20Zantwijk_header.jpg)
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
Dat het me gisteren weer gelukt is om met de kapster te blijven praten tijdens onze afspraak. Terwijl ik me had voorgenomen om het dit keer maar gewoon ongemakkelijk te laten worden. Maar vervolgens ben ik toch weer mijn best gaan doen, heb ik me wederom geprobeerd te verdiepen in haar dagen. Dat heb ik al bij vele kappers gedaan, omdat ik veel verschillende heb gehad. Ik zocht net zo lang door tot ik er eentje had die mijn haar zo kon knippen dat ik het daarna ook echt los durfde te dragen. Deze heeft niet echt bijzondere dagen, maar dat is haar wel gelukt.
Dat we naar het strand gingen, zomaar op een zondagavond. Dat dat gewoon bleek te kunnen qua tijd. Dat de hond het niet meer had van blijheid, hij bleef maar grote cirkels rennen en in zee stampen. Af en toe nam hij een slok, daarna schudde hij verbaasd het smerige zoute water weer uit zijn bek. Hij leerde daar niet van, deed het een paar keer op verschillende plekken.
Dat ik hem toen heb uitgelegd dat het één zee is.
bottom of page