Wekker

Ik zet altijd een wekker, ook als ik vakantie heb. Sommige mensen vinden dat raar. Ik vind het raar dat zij hun dag zo laten bepalen door het lot. Dan kun je net zo goed meteen je hele leven uit handen geven en net als Eddie uit Vrienden voor het Leven een keer deed, steeds een dobbelsteen gooien om te bepalen wat je gaat doen of zeggen.

Maar het is wel vakantie nu. Ik ‘blader’ door de wekker, wil hem op 8:45 zetten omdat je dan wel net even dat extraatje hebt (geen 8 uur of half 9), maar ook niet zo veel tijd verspilt als je zou doen door pas om 9 uur op te staan. Bij het bladeren ga ik per ongeluk door naar 8:46. Ik wil nu eigenlijk de 59 minuten weer helemaal door, maar besluit het zo te laten dit keer. Het is per slot van rekening vakantie. Living on the edge of kwart voor negen.

Valentijnsdag

Dat ik niks aan Valentijnsdag heb gedaan en merkte dat ik me daar nogal mee identificeer. Ik vind Valentijnsdag onzin en dat maakt mij blijkbaar Janneke. Net als dat ik niet getrouwd ben, daar identificeer ik me ook mee. Terwijl ik, toen iemand me laatst vroeg wat ik zou zeggen als ik ten huwelijk zou worden gevraagd, tot mijn spijt concludeerde dat het eerlijke antwoord toch echt ‘ja’ was.

Met sommige andere aspecten van mezelf identificeer ik me juist helemaal niet, bijvoorbeeld met het feit dat ik tennis. Ik tennis wel maar ben zeker geen tennis-iemand. Toen ik vroeger voetbalde voelde ik me wel een voetballer, hoewel ik er de conditie niet voor had. Zo leef ik ook al jaren veganistisch maar ben ik niet graag een veganist. Comedian voel ik mij ook nooit, schrijver wel. En juf, als juf ben ik denk ik geboren.

Thuisbril

Als de bel gaat, zet ik altijd snel mijn bril af. De postbode mag hem niet zien, dat vind ik niet mooi. Zeker niet mijn ‘thuisbril’: de suffe rode metalen met neussteuntjes, die nou eenmaal lekkerder zit dan die andere hippere die zwaar is en waarbij het voelt alsof ik mijn hoofd de hele dag zo breed mogelijk moet maken om ervoor te zorgen dat hij blijft zitten. Daar krijg ik een soort hoofd-spierpijn van.

Mijn moeder gaat ook nooit naar buiten of op de foto met bril op. Ik wil niet zo worden, ik wil me graag vrij voelen van schaamte. De laatste tijd probeer ik aardiger voor mezelf te zijn. Maar is het nou aardiger voor mezelf om mijn bril op te houden terwijl ik me eigenlijk schaam, of is het aardiger om aan de schaamte toe te geven en in sommige opzichten net zoals mijn moeder te mogen worden?