Dries Roelvink

Dat ik droomde dat ik Dries Roelvink tegenkwam en hij aangaf dat hij graag in mijn voorprogramma wilde spelen. Dat ik dan ook in dat van hem mocht. Het leek mij totaal geen goed idee, aangezien we een heel andere doelgroep hebben. Maar hij was er dusdanig enthousiast over, dat ik toch begon te twijfelen. Het kan ook juist goed zijn dat het zo verschillend is.

Dat toen bleek dat hij de inkomsten bij beide optredens fifty fifty wilde verdelen, maar mijn optreden was veel lucratiever. Dat het hem daar dus allemaal om te doen was geweest.

Weerloos

Dat iedereen het steeds maar heeft over al die saamhorigheid die er door de hele situatie schijnt te zijn ontstaan. Dat ik daar zelf niet zo goed in mee kan, op de een of andere manier zie ik niet in wat een liedje op de radio of een plaatje van bloesem op Facebook helpt als je ligt te sterven op de intensive care zonder bezoek. Dan walk je wat mij betreft toch behoorlijk alone.

Dat ik zelf ook juist vooral de verwijdering voel: hoewel ik daar eerder ook al niet zo van was, wil ik de mensen nu écht even niet in mijn buurt. Mijn afhankelijkheid daarin zit me ook dwars: als zij besluiten me toch aan te raken, ben ik weerloos.

Hamsterskills

Dat ik – let wel: vóórdat Ruttes advies luidde om dat niet te doen (niet dat jullie denken dat ik een aso ben) – dus toch wat eten gehamsterd had, en dat nu allemaal in de la en in de koelkast lag. Maar dat ik toen steeds zin kreeg in die producten. Cup-a-soup en diepvriesspinazie, dat is precies waar ik nu trek in heb, dacht ik dan. Inmiddels is al meer dan de helft op.

Dat ik dus eigenlijk te lekkere dingen gehamsterd heb. Ik had witte bonen in tomatensaus moeten halen en droge rijst. Dat mijn hamsterskills duidelijk nog te wensen overlaten, ik zal het vaker moeten doen om het onder de knie te krijgen.