Kachelen

Dat ik net mijn rijbewijs had en toen ‘s avonds met de auto langs een bord reed waar 120 op stond met daaronder ‘6-19h’. Dat ik zo trots was dat ik, ik tegenstelling tot veel andere auto’s, wist dat je dus 130 mocht (omdat het bord betekent dat je alleen overdag 120 moet rijden). Ik haalde iedereen in, en de rest maar sloom kachelen. Telkens als ik daarna weer op een weg met dat bord reed, voelde ik me meteen weer heel wat. Totdat ik besefte dat het soms ook echt tussen 6 en 19 uur is.

Hoofdmoot

Dat ik de laatste tijd zoveel Dille & Kamille-tassen zie dat ik het bijna zielig ga vinden voor de betreffende winkel. Het is natuurlijk fijn voor ze dat ze een product hebben dat zo aanslaat, maar het is niet eens een echt product. Ik neem aan dat ze eigenlijk spulletjes wilden verkopen en toen die tassen erbij zijn gaan doen om het te kunnen vervoeren. En nu is hun vervoermiddel de hoofdmoot geworden. En maken ze wel overal reclame, omdat iedereen die tassen ziet, maar koopt alsnog niemand die spullen maar alleen de tas. De tas maakt als het ware reclame voor zichzelf.

Het voelt een beetje als een band die steeds hetzelfde hitje moet spelen, en op een gegeven moment niet meer durft op te treden zonder dat nummer, omdat ze dan zelf ook niet meer weten wie ze zijn. Misschien denkt de directeur van Dille & Kamille wel regelmatig dat ze een tassenmerk is (ik ga er blijkbaar van uit dat het een vrouw is), totdat ze al die plantenpotjes en dat keukengerei ziet staan. Dat ze dan ook nog heel even denkt: wat doet al die troep hier? Maar dan weer beseft dat het daar juist allemaal om begonnen was.

Blussen

Dat ik mijn mond verbrandde, het eten was zo heet dat ik echt even moest schudden met mijn hoofd en daarna eerst iets scheld-achtigs moest roepen voordat ik er een slok water overheen gooide. Dat ik me daarna wel afvroeg of ik het roepen ook zou hebben gedaan als mijn vriend niet thuis was geweest. Dan loont zoiets eigenlijk niet en kun je beter meteen gaan blussen. Het stomste was nog dat ik heus wel wist dat het te heet was, niet bij voorbaat maar wel toen ik het eenmaal in mijn mond stak, ik voelde dat ik overmoedig was geweest (of dat andere woord waarvan ik nooit precies weet wat het betekent, volgens mij zou dat heel goed hier kunnen: opportunistisch? Nu ik het opzoek blijkt het nergens op te slaan in deze context, wat jammer. Het is zo’n definitie die ik meteen weer vergeet, ik heb het net gelezen en weet nu al niet meer wat het was. Dat zijn mislukte woorden wat mij betreft – net als dat afhankelijk en onafhankelijk echt andersom moeten qua betekenis. Afhankelijk klinkt als sterk, onafhankelijk als wat je niet wilt zijn.). Zodra het in mijn mond zat voelde ik direct dat het te heet was, nog voordat het mijn tong had bereikt. Maar ik had geen zin om het uit te spugen, dat vind ik best een heftige actie, en ook een beetje vies. (En wat doe je er daarna mee? Ga je het daarna dan alsnog in je mond stoppen of los je de boel op met een servet? Hebben we wel servetten in huis?) Dus besloot ik om maar even door te zetten. Waarna ik dus ging schudden en vloeken en blussen.

Daarna legde ik aan mijn vriend uit dat het in zekere zin een keuze was geweest, om mijn bek te branden.