Voortuin

Dat ik wat aan onze verwilderde voortuin ging doen en daar toen allemaal complimenten over kreeg. Opmerkingen als ‘ik ben trots op je’, van buurmannen die ik amper kende. Eerst vond ik dat lief, maar naarmate het er meer werden begon ik het verdacht te vinden. Blijkbaar was iedereen er nogal aan toe dat ik eindelijk de voortuin eens aanpakte.

Dat ik ook nog weet dat ik een paar jaar geleden in Zoetermeer op een barbecue was, en daar een vrouw sprak die ook geen vlees at. Dat schiep meteen een band, en toen bleek haar zoon ook nog in de straat achter ons te wonen. Dat ze toen vroeg waar wij dan precies woonden. Dat ik toen zei: in dat huis op de hoek, aan het parkeerpleintje. Dat zij toen vroeg: Oh, dat huis met die slordige tuin?

Dat ze daarna toch liever bij de vleeseters ging staan.

Slettenhaar

Dat er bij mij in de buurt een vastgoedkantoor zit dat ‘Van Boom en Slettenhaar’ heet. Dat ik het een beetje makkelijk vond van mezelf, maar de eerste keer dat ik daarlangs fietste toch dacht: Als je zo heet gebruik je je achternaam toch niet als bedrijfsnaam? Dat ik me ook af ging vragen wat slettenhaar zou zijn, als het iets zou zijn. Ik zie het dan toch platinablond en gestijld voor me. Dat ik het zielig vond voor Slettenhaar dat ze haar haar nu nooit kan blonderen. Ze zal na de kennismaking met klanten zo snel mogelijk duidelijk moeten maken geen echte slet te zijn, ook niet qua haar.

Dat ik er laatst weer langsfietste en toen pas besefte dat Slettenhaar ook een man zou kunnen zijn. Dat verklaart ook dat hij de naam wel gewoon gebruikt; klanten zien immers meteen dat het niet om een slet gaat. Hij kan er zelfs blond bij zijn. Ik zie wel voor me dat klanten dan steeds weer denken dat de geblondeerde secretaresse eigenlijk Slettenhaar is, en haar dan al hun inhoudelijke vragen voor beginnen te leggen. En dat de echte Slettenhaar dan achter ze staat en met een zware stem zegt: Goedemiddag, Jacob Slettenhaar. En dat ze de hele boel dan even niet meer kunnen rijmen – alsof iemand je net verteld heeft dat de aarde toch plat is – maar ook nog hun best moeten doen om dat niet te laten merken omdat ze wel meteen beseffen iets in de richting van racistisch bezig te zijn. (Het voelt voor mij alsof ‘racistisch’ op alle soorten discriminatie slaat, misschien omdat ik niet discrimineer tussen racisme en andere vormen van discriminatie. Bovendien vind ik ‘discriminatoir’ geen fijn woord, het voelt alsof dat de lading niet dekt.) En dat ze daarna een paar keer met Slettenhaar praten en het na een tijdje allemaal heel normaal gaan vinden, en dat Slettenhaar daarmee zijn doel bereikt, namelijk de schaamte en de vooroordelen over zijn naam (en zijn haar) wegnemen. Misschien is Jacob Slettenhaar wel kaal. Dan hebben de klanten denk ik nóg iets langer nodig om het allemaal te plaatsen.

Dat ik er toen nog een keer langs reed en het ineens vooral zielig vond voor Van Boom. Ik had er nooit eerder bij stilgestaan hoe dit allemaal voor hem moet zijn. Van Boom is ook best een bijzondere naam, vooral omdat het met ‘van’ maar zonder ‘der’ is. Maar niemand zal daar ooit zijn aandacht op richten, omdat Jacob zo nodig zijn achternaam als bedrijfsnaam wilde.

Ruitenwisservloeistof

Dat de man van het CBR vertelde dat je in de winter blauwe ruitenwisservloeistof nodig hebt en in de zomer roze, omdat je met de blauwe de vliegen er niet af krijgt. Dat ik het zo’n bikkelhard idee vond dat we hierover na hebben gedacht. We weten dat we in de zomer structureel dieren doodrijden en kijken hoe we daar zelf zo min mogelijk last van hebben.

Dat ik nu uit protest gewoon roze doe, maar dat dat ze niet minder dood maakt.