Unforced error

Dat ik het concept van een ‘unforced error’ bij tennis zo hard vind. Je maakt al een fout en dan gaat iemand ook nog bijhouden dat dat eigenlijk niet nodig was geweest. Het klinkt bijna alsof je het expres doet, alsof je gewoon zin had om fouten te maken of op zijn minst even niet oplette en het allemaal je eigen schuld is.

Bij voetbal zijn er toch ook geen doelpunten en onnodige doelpunten? Of bij wielrennen, dat er een gele trui-drager en een onnodige-bolletjestrui-drager is?

Ik kan jullie wel vertellen, zowel bij tennis als bij de rest van mijn leven: al mijn fouten zijn geforced, hoewel soms door mezelf.

Omaatje

Dat ik door mijn rug ben gegaan, maar niet goed aan andere mensen uit kan leggen wat dat precies inhoudt. Nu loop ik krom als een omaatje, niet omdat rechtop lopen heel veel pijn doet, maar omdat dat simpelweg niet lukt. Ondertussen zie ik de mensen die nooit door hun rug zijn gegaan denken: Tja, als je zo loopt krijg je wel last van je rug, ja. Waarom loop je niet gewoon rechtop? Maar dat weten alleen wij, de mensen die door hun rug zijn gegaan.

Cuijk

Dat ik onverwachts langs Cuijk reed met de auto. Dat dat gezien mijn beperkte topografische kennis niet vreemd is; ik rijd eigenlijk overal onverwachts langs, alleen mijn bestemming verbaast me meestal niet. Dat Cuijk de plaats is waar mijn vader als laatste heeft gewerkt. Dat ik toen ik erlangs reed pas besefte dat hij ook een heel werkend leven heeft gehad voordat hij doodging, met allemaal collega’s die geen ‘papa’ tegen hem zeiden. Dat ik het ineens zo jammer vond dat ik daar zo weinig van weet.

Dat ik toen huilend verder ben gereden naar de enige plaats die mij niet verbaasde.