Nederland in Beweging

Dat ik eerder wel eens Nederland in Beweging zag, en dat er natuurlijk sneu uit vond zien. Ik had wel bewondering voor het enthousiasme waarmee de mensen op tv het voordoen, ze acteren dat behoorlijk goed.

Dat ik afgelopen week zelf maar even meedeed, omdat ik een beetje last van mijn rug krijg door al dat binnen zitten. Dat het toen echt verrassend leuk bleek te zijn. Dat ik nu vooral zo opgelucht ben voor de demonstreer-mensen: ze hebben het écht naar hun zin en wie weet krijgen ze ook nog betaald.

Dat ik wel het idee had dat Olga soms expres haar evenwicht verloor, om zich niet boven mij en de bejaarden te plaatsen. Dat ik vind dat ze dat niet meer moet doen, tenzij ze echt een evenwichtsstoornis heeft.

Terugslapen

Dat ik tegenwoordig elke nacht een tijdje wakker lig, meestal rond een uur of vier. Vaak krijg ik dan ideeën, dus die schrijf ik dan maar op. Meestal ga ik daar zelfs bij in bad, om mijn vriend niet te veel te storen in zijn slaap. Daarna slaap ik dan wel weer, maar vervolgens ben ik ook nog vroeg wakker en heb ik dus kort geslapen. Overdag is er dan altijd wel een moment dat ik me slaperig voel. Soms geef ik daaraan toe en doe ik een dutje. Maar ik kan me er wel druk om maken: het is toch niet normaal om op mijn leeftijd steeds overdag te moeten slapen?

Dat mijn vriend toen zei: ja, maar eigenlijk heb je vannacht een omgekeerd dutje gedaan. Dan mag je overdag terugslapen.

Legpuzzel

Dat ik gisteren weinig heb meegemaakt, ik was vooral bezig met mijn legpuzzel. Maar om nou op te schrijven dat ik toen de lucht af was aan de olifanten ben begonnen en dat dat eigenlijk best wel opschoot, dat gaat me te ver.

Dat ik wel steeds twijfel over hoe erg het is als er aan het eind stukjes blijken te missen (ik haal ze bij de Kringloop en soms missen er wel acht). Als het dan nutteloos voelt dat je hem hebt gemaakt, is een legpuzzel misschien sowieso al niet de juiste keuze: ook affe puzzels dragen weinig bij. Maar om nou te zeggen dat het totaal niet geeft, dat klopt ook weer niet. Er zal toch ergens een soort grens zijn. Als er maar drie stukjes in de doos zouden zitten, terwijl het een puzzel van 1000 is, dan heb je echt te weinig te doen en is de kans dat ze aan elkaar passen ook miniem.