Hamsterpoging

Dat mijn vriend en ik vannacht allebei wakker lagen, geen idee waarom. Dat we het toen over mijn mislukte hamsterpoging hadden. Ik was wel met speciaal de auto naar de winkel geweest om extra in te slaan, maar vervolgens had ik geen idee gehad wat ik moest pakken. Ik wilde geen dingen meenemen die ik normaal niet eet, aangezien mijn angst waarschijnlijk overdreven was. Uiteindelijk ging ik met een paar potjes naar huis, het had makkelijk op de fiets gekund.

Dat mijn vriend mij gelukkig volledig begreep. Ja, zei hij, en hoe moet je nú weten wat je volgende week wil eten? Dat ik me door die opmerking realiseerde dat we mentaal nog niet helemaal in de noodtoestand zitten. En toen herinnerde ik me ineens dat ik ook nog vol had gezeten op het moment dat ik naar de winkel ging. Dan haal ik altijd minder, omdat ik me niet kan voorstellen ooit weer honger te krijgen.

Dat we toen besloten dat het al een hele prestatie was dat ik überhaupt iets had gekocht.

Gebakje

Dat ik vannacht droomde dat ik in een café een gebakje uit mocht kiezen. Er lagen allemaal lekkere gekleurde snoepdingen op een soort broodplank, en ik mocht zeggen voor welke combinatie ik wilde gaan. Dat de ober toen een rietje pakte, alles wat ik had gekozen opzoog, en het daarna weer uitblies op een laagje deeg. Het zag er prachtig uit, echt een feestelijk gebakje was het. Maar dat ik me toen wel hardop afvroeg of dit nou zo’n goed idee was in verband met het coronavirus. Dat hij daar niet van gediend was, dit was nou eenmaal zijn werk.

Gechagrijn

Dat mijn vriend gisteren geïrriteerd tegen me deed en ik dat onterecht vond. Dat hij daarna de hele dag chagrijnig was, en ik dat ook persoonlijk op bleef vatten terwijl dat volgens hem al lang niks meer met mij te maken had. Dat ik vond dat hij zijn irritatie naar mij toe dan eerst duidelijk had moeten afronden, voordat hij aan zijn gechagrijn begon.