Keuze

Dat ik in Berlijn op een metrostation was en me verbaasde over de hoeveelheid zwervers daar. In buitenlandse steden lijken er altijd veel meer te zijn dan bij ons, en die clusteren dan allemaal rondom die stations samen. Het lijkt wel alsof het door de metro komt: wij hebben minder metro’s, dus hebben de meeste mensen bij ons gewoon een huis.

Dat er ook een vrouw rondliep met tranen, echte tranen en wijn. En er was iemand die van alles in zijn neus had zitten, geen piercings maar echt spullen. Dat ik toen twijfelde of het een keuze was of een afwijking, en ik daardoor niet wist of ik mocht kijken. Bij een afwijking is kijken onbeleefd, bij een keuze zal het juist gewaardeerd worden.

Dus toch …

Dat de kat bang voor me is omdat ik haar bakje met brokjes heb verplaatst. Als er iets in huis veranderd is, maakt dat haar altijd wantrouwend. Waarschijnlijk omdat ik soms ook iets verander als ze naar de dierenarts moet of we bijvoorbeeld gaan verhuizen (dan zit het luikje ineens dicht). Dat ik wel elke keer weer teleurgesteld ben dat haar basisvertrouwen in mij blijkbaar zo laag is. Het uitgangspunt is dat ik tegen haar ben en haar waarschijnlijk iets aan ga doen. De meeste dagen val ik mee en waardeert ze me wel, maar zodra ik dan haar bakje verplaats, zíe je haar gewoon denken: dus toch …

Handcrème

Dat ik al in bed lag, maar droge handen had. Dat mijn vriend nog in de badkamer was en ik hem daarom vroeg mijn handcrème mee te nemen. Dat hij niet bleek te weten wat dat was, handcrème. Vanuit mijn bed gaf ik hem instructies: een witte fles met een blauwe dop, onderin het kastje. Dat hij toen na een tijdje ergens mee aan kwam zetten en trots vroeg: Je bedoelt zeker dit? Maar dat het de nagellakremover bleek te zijn. Dat ik bijna niet kon geloven dat hij die twee echt verwarde, maar het me vervolgens zo heerlijk leek om echt geen idee te hebben van cosmetische producten. Maar daar kan ik nooit meer naar terug.