Rechte wegen

Dat ik me er elke weer over verbaas dat de wegen niet lijken te kloppen. Dan fiets ik over een straat, die toch een soort van rechtdoor gaat de hele tijd, en dan sla ik rechtsaf maar kom ik niet uit waar ik verwachtte. Blijkbaar zijn de wegen stiekem toch meer gebogen dan ik dacht, of de Gamma is ineens verplaatst. Het is niet helder, ik denk dat ik niet de enige ben die hier zijn hele leven nodeloos tijd mee verspeelt. Zoals in onderzoeken soms wordt uitgerekend hoe lang je in je hele leven staat te wachten bij een kassa, zal dit in totaal ook wel flink aantikken. Zelfscankassa’s en rechte wegen met hooguit wat straten haaks daarop lijken me de oplossing, voor als we echt zo nodig af willen slaan.

Ongehavend

Dat ik vannacht allemaal dromen had over dode en half levende katten, en een kat die we maar beter konden laten gaan en daarom in het water gooiden, maar toen-ie er eenmaal lag was ik ineens bang dat dit een pijnlijke dood zou zijn. Dat ik, toen ik eenmaal wakker was, echt even bij moest komen.

Dat ik daarna beneden kwam en een miauwtje hoorde, een zielige, en die was niet afkomstig van onze eigen kat, want die lag op bed. Dat ik toen heel even dacht dat het onze overleden kat was die zich meldde, maar dat kon natuurlijk niet. Dat ik toen voor de zekerheid toch even naar het grafje in de tuin keek, maar dat lag er rustig en ongehavend bij.

Geschrapte dingen

Dat ik mijn agenda onoverzichtelijk vind nu bijna alles is afgelast. Dan schrijf ik er nieuwe dingen bij, maar die zijn toch lastig te onderscheiden van de geschrapte dingen. Daardoor vergeet ik steeds bijna mijn afspraken die wel doorgaan. Dat ik dus nog beter zal moeten krassen door de oude dingen heen.

Sowieso merk ik dat ik in deze tijd eerder dingen vergeet dan normaal. Er hoeft zo weinig op gezette tijden dat mijn hoofd dit blijkbaar afrondt naar niets, maar dan is daar toch ineens een tandarts of een tennisles. Het feit dat ik vaak niet eens meer weet welke dag het is, helpt ook niet mee.