Afvalzak

Dat we gingen kamperen maar geen afvalzak bij ons hadden, en wel meteen afval veroorzaakten. Nu kan ik al bijna niet meer bedenken wat we dan hadden, en toch heb je altijd zomaar afval. Dat we daarom iets moesten vinden wat als afvalzak kon dienen. Dat mijn vriendin toen een plastic zakje opofferde dat ze eigenlijk had willen bewaren voor het vershouden van diverse producten. Het zakje was ook iets te mooi voor afval, met zijn dubbele sluitstrip.

Dat er later ineens een broodzak vrijkwam, ruim voordat het eerste zakje vol was. En toen nog een, en een plastic emmertje. Ineens verschenen er overal afvalopbergmogelijkheden. Komen die nou eenmaal altijd vrij, of ga je tijdens het kamperen steeds meer dingen als potentiële afvalopbergplaats beschouwen? Uiteindelijk konden we de tentzak en het zakje van de haringen zelfs ongemoeid laten.

Vergeten

Dat wij één hele fijne plant hebben. Zodra hij te weinig water heeft, gaat hij heel zielig hangen. Dan geef je hem een bekertje water (hij staat op de badkamer dus dit is ook nog meteen op te lossen met behulp van mijn tandenpoetsbeker), en binnen een uur of wat knapt hij dan zienderogen op. En dan is alles ook meteen vergeven en vergeten.

Sproeien

Dat het mij nooit goed lukt om de tuin te sproeien. Ik bedoel, ik krijg die tuin heus wel nat, daar zorgt de tuinslang voor, maar het lukt me dan niet om tegelijkertijd te zorgen dat ik geen andere objecten raak, onder wie mezelf. Ik focus zo op de planten dat ik de rest vergeet. Ik heb dan bijvoorbeeld ook niet door dat ik de planten die ik net nog water heb gegeven vervolgens vermoord door er met de slang doorheen te slepen. Het is me gewoon te veel, om die hele slang plus de omgeving in de gaten te houden, dus hou ik het bij het uiteinde.

En als ik dan uiteindelijk klaar ben, moet ik constateren dat mijn broek nat is, de buitenkussens doorweekt, er zand op mijn knieën zit en de kat op de vlucht is geslagen. Toch ben ik dan behoorlijk voldaan – want wat zorg ik toch goed voor de planten.